عارفانه های یک دوست

 (اجازه ای سروبلند )

 شکسته دلم و، ولی هنوزچشم به راهم

درظلمتم ولی ، درانتظار رخسارماهم

سپید گشته موهایم و، دردی جزانتظارنیست

گرتوپذیری مرا ، دل را دیگر قرارنیست

ازپس آن پرده برون آ، رمیده را هیم

چون اشک یتیمان ، دوید به راهم

بیا که جزتوکس ، سزاواراین تاج نیست

جهان با ولایت تو ، جای خاروخس نیست   

نام حک شده ات را ، به کهکشان باید دید

جمال چون تورا ، به چشم اختران باید دید

به روی چو من ، دریغ مدارطلعت ماهت

در انتظار می میرم ، فدای . رخ ماهت

چه دل خوش بودم ، گاه گاهی به خواب           

تودر باغ بودی و ، من فتاده به خاک

اجازه ای سرو بلند ، که دست درازکنم

به پیشگاه شاه ، غلام راز و نیازکند

غ..ر..آ